We moeten op pad met het hele gezin en het is vroeg, heel vroeg!
Ik doe de kinderen en toebehoren in de auto, hij gaat even krabben, want het is koud, heel koud!
Als ik ongeveer de helft van de kids in de auto heb, is hij aan het rommelen en mopperen, want de ijskrabber is weg. Wanneer één van de kinderen een suggestie doet begint ie te blaffen dus ik onthoud me ook van commentaar.
Terwijl ik poep van de auto en de kinderwagen schraap (don’t ask en ja we moeten écht iets aan onze taakverdeling doen) loopt hij naar ‘zijn’ auto (want daar is natuurlijk altijd alles netjes en geordend 
) om ‘zijn’ ijskrabber te pakken.
Als ik de rest van de kids heb opgetrommeld en weer terug ben om het poepincident verder af te ronden zie ik hem nog steeds rond de auto scharrelen, zónder ijskrabber. Kennelijk zit er toch een lek in het waterdichte opruimsysteem van zijn eigen auto 
Nu is het moment aangebroken om me er alsnog mee te bemoeien, want: duurt lang!
Ik open het dashboardkastje om iets anders te zoeken om dat ijs, dat inmiddels al half uit zichzelf is ontdooid, van die freaking auto af te raggen; een pasje, CD-hoesje of zelfs CD, allemaal prima attributen hiervoor zo weet ik uit ervaring. En wat denk je?
De ijskrabber! Gewoon in het dashboardkastje! 
Je zou denken dat er nu een gevoel van opluchting en blijdschap zou ontstaan bij de chef en ik bereid mezelf al voor op het ontvangen van verscheidene schouderklopjes, complimenten en/of een staande ovatie, maar nee hoor…
Meneer is boos, heel boos! “Want wie bergt nou zijn ijskrabber op in het dashboardkastje!” aldus meneer-ik-heb-alles-op-orde-
U begrijpt, gedurende de rit van ruim een uur die volgde hebben wij gediscussieerd over wat wel en wat niet een geschikte, vaste plek is voor een ijskrabber.
Mijn conclusie: er is geen betere vaste plek voor een ijskrabber dan de auto, waar dan ook in de auto!